Zawartość
Osteosarcoma to rodzaj złośliwego guza kości, który występuje częściej u dzieci, młodzieży i młodych dorosłych, z większym prawdopodobieństwem wystąpienia ciężkich objawów między 20 a 30 rokiem życia. Najbardziej dotknięte kościami są długie kości nóg i ramion, ale kostniakomięsak może pojawić się w każdej innej kości w ciele i łatwo ulega przerzutom, to znaczy, że guz może rozprzestrzenić się w inne miejsce.
W zależności od tempa wzrostu guza kostniakomięsaka można podzielić na:
- Wysoki stopień: w którym guz rośnie bardzo szybko i obejmuje przypadki osteoblastycznego kostniakomięsaka lub chondroblastycznego kostniakomięsaka, częściej u dzieci i młodzieży;
- Stopień średni: rozwija się szybko i obejmuje np. Kostniakomięsaka okostnowego;
- Niski stopień: rośnie wolno i dlatego jest trudny do zdiagnozowania i obejmuje kostniakomięsaka okostnowego i śródrdzeniowego.
Im szybszy wzrost, tym ostrzejsze objawy i większe prawdopodobieństwo rozprzestrzenienia się na inne części ciała. Dlatego ważne jest, aby diagnoza została jak najszybciej postawiona przez ortopedę na podstawie badań obrazowych.
Objawy kostniakomięsaka
Objawy kostniakomięsaka mogą się różnić w zależności od osoby, ale na ogół główne objawy to:
- Ból w miejscu, który może nasilać się w nocy;
- Obrzęk / obrzęk w miejscu;
- Zaczerwienienie i ciepło;
- Guz w pobliżu stawu;
- Ograniczenie ruchu uszkodzonego stawu.
Rozpoznanie kostniakomięsaka powinien zostać postawiony przez ortopedę jak najwcześniej, poprzez uzupełniające badania laboratoryjne i obrazowe, takie jak radiografia, tomografia, rezonans magnetyczny, scyntygrafia kości czy PET. Biopsję kości należy również zawsze wykonać, gdy istnieje podejrzenie.
Występowanie kostniakomięsaka jest zwykle związane z czynnikami genetycznymi, większe ryzyko zachorowania mają np. Osoby mające członków rodziny lub będące nosicielami chorób genetycznych, takich jak zespół Li-Fraumeniego, choroba Pageta, dziedziczny siatkówczak i niedoskonała osteogeneza. .
Jak wygląda leczenie
Leczenie kostniakomięsaka obejmuje multidyscyplinarny zespół składający się z onkologa ortopedy, onkologa klinicznego, radioterapeuty, patologa, psychologa, lekarza pierwszego kontaktu, pediatry i lekarza intensywnej terapii.
Istnieje kilka protokołów leczenia, w tym chemioterapia, po której na przykład następuje operacja resekcji lub amputacja oraz nowy cykl chemioterapii. Skuteczność chemioterapii, radioterapii lub operacji różni się w zależności od lokalizacji guza, agresywności, uszkodzenia sąsiednich struktur, przerzutów i wielkości.