Zawartość
Zapłodnienie in vitro, znana również pod akronimem FIV, jest techniką wspomaganego rozrodu, która polega na zapłodnieniu komórki jajowej przez plemnik w laboratorium, który następnie zostaje wszczepiony do macicy, a wszystkie zabiegi są wykonywane w klinice leczenia niepłodności, bez udziału płciowego.
Jest to jedna z najczęściej stosowanych technik wspomaganego rozrodu i może być wykonywana w prywatnych klinikach i szpitalach, a nawet w SUS, wskazana dla par, które nie mogą począć spontanicznie w ciągu 1 roku prób bez stosowania metod antykoncepcyjnych.
Kiedy jest wskazane
Wykonywanie nawożenia in vitro jest wskazany, gdy kobiety mają zmiany ginekologiczne, które zakłócają owulację lub ruch jaj przez rurki. Dlatego przed wskazaniem tej techniki rozmnażania przeprowadza się testy w celu zidentyfikowania przyczyny trudności w zajściu w ciążę, a tym samym lekarz może wskazać najbardziej odpowiednie leczenie.
Jeśli jednak ciąża nie nastąpi nawet po zabiegu wskazanym przez lekarza ginekologa lub gdy nie ma leczenia z powodu obserwowanej zmiany, zapłodnienie in vitro można wskazać. Stąd niektóre sytuacje, w których nawożenie in vitro można wziąć pod uwagę:
- Nieodwracalne uszkodzenie jajowodów;
- Ciężkie zrosty miednicy;
- Obustronna salpingektomia;
- Następstwa choroby zapalnej miednicy mniejszej;
- Umiarkowana do ciężkiej endometrioza.
Ponadto nawożenie in vitro może być również wskazany dla kobiet, które nie zaszły w ciążę po 2 latach salpingoplastyki lub u których niedrożność jajowodów utrzymuje się po operacji.
Jak to się robi
IVF to zabieg wykonywany w poradni rozrodu wspomaganego, który jest wykonywany w niektórych etapach. Pierwszym krokiem jest stymulacja jajników, aby za pomocą leków wytwarzać wystarczającą ilość komórek jajowych. Wytworzone jaja są następnie pobierane przez aspirację pochwową za pomocą ultradźwięków i wysyłane do laboratorium.
Kolejnym krokiem jest ocena jaj pod kątem żywotności i prawdopodobieństwa zapłodnienia. W ten sposób po selekcji najlepszych jajeczek zaczyna się również przygotowywanie nasienia, wybierając plemniki najlepszej jakości, czyli takie o odpowiedniej ruchliwości, witalności i morfologii, bo to właśnie one są w stanie łatwiej zapłodnić komórkę jajową.
Następnie wybrane plemniki są wprowadzane do tej samej szklanki, w której znajdują się komórki jajowe, a następnie podczas hodowli embrionalnej obserwuje się zapłodnienie komórek jajowych, tak aby jeden lub więcej zarodków można było wszczepić do macicy kobiety. , a próbę implantacji powinien przeprowadzić ginekolog w poradni wspomaganego rozrodu.
Aby zweryfikować powodzenie leczenia po 14 dniach od IVF, należy wykonać apteczny test ciążowy oraz test ciążowy w celu oznaczenia ilości beta-HCG. Około 14 dni po tych badaniach można wykonać przezpochwowe badanie ultrasonograficzne w celu oceny stanu zdrowia kobiety i zarodka.
Główne zagrożenia związane z zapłodnieniem in vitro
Jedno z najczęstszych zagrożeń związanych z zapłodnieniem in vitro jest to ciąża bliźniaczek z powodu obecności kilku zarodków w macicy kobiety, a ponadto istnieje zwiększone ryzyko poronienia samoistnego, dlatego ciąży zawsze musi towarzyszyć położnik i lekarz specjalizujący się w rozrodzie wspomaganym.
Ponadto niektóre dzieci urodzone z wykorzystaniem technik zapłodnienia in vitro są bardziej narażone na zmiany, takie jak problemy z sercem, rozszczep wargi, zmiany w przełyku i wady rozwojowe odbytnicy.